Różaniec (z łaciny rosarium, ogród różany) – nazwa modlitwy Kościoła rzymskokatolickiego, pierwotnie nazwanej „Psałterz Najświętszej Maryi Panny” i kultywowanej od czasów średniowiecznych w tradycji katolickiej, oraz obdarzonej przez Kościół szczególnym znaczeniem duchowym i błogosławieństwem. O tej modlitwie (podobnie jak o innych modlitwach z ustalonym tekstem – poza Ojcze nasz i Psalmami) nie ma wprost wzmianki w Piśmie Świętym, choć znaczna część tej modlitwy jest oparta na Ewangelii (Łk 1, 28. 45). Jan Paweł II w swoim liście O Różańcu Świętym (http://www.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/apost_letters/2002/documents/hf_jp-ii_apl_20021016_rosarium-virginis-mariae.html) napisał, że modlitwa ta należy do najlepszej i najbardziej wypróbowanej tradycji kontemplacji chrześcijańskiej. Jest to modlitwa dostępna dla każdego, niezależnie od wieku i wykształcenia. Jest ona dostatecznie łatwa dla ludzi prostych, a zarazem przerasta swą głębią największe umysły. Jest to również modlitwa twórcza, która każdemu pozwala ożywić to, co w jego osobowości jest najlepsze, stosownie do posiadanej wiedzy, zdolności i umiejętności.
Różaniec w pierwszej kolejności oznacza sposób modlitwy, ale jest to także «narzędzie» do odmawiania tej modlitwy, czyli sznur paciorków odpowiednio podzielonych, na których liczy się wypowiadane formuły.
https://opoka.org.pl/biblioteka/M/ML/historia_rozanca3.html
http://www.bu.kul.pl/podsumowanie-roku-rozanca-jak-narodzil-sie-rozaniec,art_11433.html
źródło: http://rozaniecfara.blogspot.com/p/zywy-rozanie.html
Podczas odmawiania różańca stosowana jest specyficzna technika modlitewna, która polega na powtarzaniu pacierzy i jest przygotowaniem serca i umysłu do rozważania najważniejszych wydarzeń z życia Chrystusa i Jego Matki, które zarazem znajdują odzwierciedlenie w życiu naszych rodzin. Rytm i melodyka słów w różańcu są skorelowane z naszym fizjologicznym oddechem, pozwalają na skupienie i wyciszenie, nieustannie podtrzymują więź z Bogiem, budzą pragnienie głębszej wiary i otwierają człowieka na łaskę Bożą. Jak dokładnie odmawiać różaniec:
Pięknie śpiewany różaniec – warto posłuchać:
https://www.youtube.com/watch?v=L8DoGiOQNN4
Na pierwszy rzut oka odmawianie różańca może się wydać nieciekawe, a nawet nudne. Czy rzeczywiście? Sięgnijmy do prostego obrazu z życia.
Obliczono, że małe dziecko powtarza wyraz "mama" około trzystu razy dziennie. Czy to się dziecku znudzi? Nigdy! A może nudzi to matkę? Też nie. Reaguje ona na każde odezwanie się dziecka.
Podobnie jest z modlitwą różańcową. Maryja jest naszą Matką. Kiedy odmawiamy różaniec, chcemy być podobni do małego dziecka i dlatego często powtarzamy: Zdrowaś, Bądź pozdrowiona, Matko! Czy Maryja cieszy się z tego pozdrowienia? Na pewno tak! Jest to przecież nawiązanie do radosnego wydarzenia w Nazarecie, gdzie Anioł Gabriel oznajmił Jej, że jest "łaski pełna", a Ona przyjęła to z pokorą, nazywając siebie służebnicą Pańską.
Jeżeli Ona jest "łaski pełna", to my, świadomi własnej niedoskonałości, prosimy Ją: "Módl się za nami grzesznymi", abyśmy także napełnieni zostali łaską przyjaźni Bożej.
Ilekroć Maryja chciała przekazać światu swoje orędzie, zjawiała się wybranym ludziom (najczęściej dzieciom) z różańcem w ręku i usilnie zachęcała do jego odmawiania. Tak było w Lourdes w 1858 r., tak też było w Fatimie w 1917 r. Z tego wynika, że modlitwa różańcowa jest dla Maryi szczególnie miła, a dla nas wszystkich bardzo skuteczna. Wyrosła ona z Ewangelii i jest jej streszczeniem.
Część pierwsza (tajemnice radosne)- Bóg przychodzi do człowieka, ażeby go zbawić.
Część druga (tajemnice światła)- Bóg poucza o drodze do zbawienia.
Część trzecia (tajemnice bolesne)- Bóg dokonuje zbawienia.
Część czwarta (tajemnice chwalebne) - Bóg ukazuje chwałę przyszłego życia wierzących.
O wartości modlitwy różańcowej niech świadczy fakt, że więźniowie obozów koncentracyjnych robili sobie różańce z ugniecionego chleba i takie paciorki nawlekali na nitkę. Na nich się modlili, przechowując przed oprawcami. Różańce znajdywano w kieszeniach poległych żołnierzy, często zbroczone krwią. Przesyłano je rodzinom jako relikwie i pamiątki po zmarłych. O wartości modlitwy różańcowej świadczy też wielu Świętych w historii Kościoła, oraz świadectwa i cuda otrzymane za sprawą Maryi – Królowej Różańca św.
"Różaniec to Credo, które stało się modlitwą" (bł. John Henry Newman)
"Różaniec Święty, to bardzo potężna broń. Używaj go z ufnością, a skutek wprawi cię w zdziwienie" (św. Josemaria Escriva do Balaguer).
"Różaniec jest zawsze moją ulubioną modlitwą" „Różaniec to skarb, który trzeba odkryć na nowo” (św. Jan Paweł II).
Święty Jan Paweł II był szczególnym orędownikiem odmawiania różańca. Ofiarowywał różaniec odwiedzającym Go w Watykanie pielgrzymom. Podczas swoich pielgrzymek po całym świecie także nie rozstawał się z różańcem. Szczególnie wzruszająca była modlitwa różańcowa papieża 13 maja 1982 r. w Fatimie, w pierwszą rocznicę zamachu na jego życie, gdy Ojciec św. uklęknął przed figurą Matki Bożej Fatimskiej w kaplicy objawień i przez czterdzieści minut trwał na modlitwie, dziękując Maryi za ocalenie życia i powrót do zdrowia, powierzając sprawy Kościoła i wszystkich ludzi. Jan Paweł II dodał do tajemnice światła do różańca, oraz napisał List Apostolski o Różańcu św. do duchowieństwa i wszystkich wiernych: