Historia ikony Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Nie jest dokładnie znany wiek powstania ikony określanej dziś przez katolików jako ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy, zaś w tradycji prawosławnej jako ikona Matki Bożej "Cierpiąca". Niektóre źródła mówią, iż został namalowany w IX wieku na Krecie, inne zaś datują go na wiek XII i wywodzą z Bizancjum lub nawet z klasztoru Chilandar na świętej Górze Athos. Według starej legendy do Europy przywiózł go bogaty kupiec. W czasie podróży statkiem, gdy na morzu rozszalał się sztorm, człowiek ten wyjął ikonę ze skrzyni i pokazał przerażonym podróżnym. Ich modlitwy do Matki Bożej ocaliły statek z nieuchronnej katastrofy. Po szczęśliwym przybyciu do Wiecznego Miasta ikona została umieszczona w kościele św. Mateusza. W dobie napoleońskiej, po zdobyciu Rzymu przez wojska francuskie, ikona zaginęła. Po ponad pół wieku odnalazł go redemptorysta o. Michał Marchi. W 1865 roku Pius IX powierzył cudowny wizerunek Redemptorystom, mówiąc: "Sprawcie, aby tę ikonę poznano na całym świecie i aby się w niej rozmiłowano." Zakonnicy, dzięki swej gorliwej działalności misyjnej, wywiązali się znakomicie z tego zadania. Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest dziś bowiem najbardziej rozpowszechnionym w świecie obrazem Maryjnym. Cudowna ikona została umieszczona w kościele Redemptorystów pw. św. Alfonsa w Rzymie (nieopodal bazyliki Santa Maria Maggiore). Dnia 23 czerwca 1867 roku odbyła się uroczysta koronacja obrazu, zaś w roku 1876 ustanowiono święto Błogosławionej Dziewicy Maryi pod wezwaniem Nieustającej Pomocy na dzień 27 czerwca.
Żródło Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Obraz_Matki_Bożej_Nieustającej_Pomocy
Historia ikony Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Brętowie
Ołtarz główny to ikon Matki Bożej Nieustające Pomocy w ramie dębowej, zwieńczonej koroną, tabernakulum, które zdobią pozłacane grecki litery alfa i omega oraz umiejscowiony między nimi krzyż. Obraz Matki Bożej Nieustające Pomocy ufundowała rodzina Zalewskich a poświęcono go 27 czerwca 1985 roku.
